Skarby z Polski

Jeszcze nie czuję do końca jesieni... Wrzesień był dla mnie wakacyjny. Na początku Hiszpania, a następnie Polska. Choć w Polsce liście już na ziemi leżały i po kilku dość ciepłych dniach przyszły te zimniejsze, a wraz z nimi przeziębienie i katarek, to jakoś tak... w zabieganym trybie dnia, czas spędziłam inaczej niż zamierzałam.

Chciałam odwiedzić rodzinę, koleżankę, pojechać w Bieszczady, zrobić małą fotowycieczkę i metamerfozę pewnej meblościanki. Zaczęłam od tego ostatniego, a zaraz za tym potoczyła się metamorfoza całego pokoju. Zajęło mi to zbyt dużo czasu, a w ostatnich dniach "wakacji" przeziębienie i do tego pierwsza choroba Ali, nie pozwoliły już nigdzie pojechać. Dodatkowo martwiłam się, na jakim stopniu zakończę projekt.
O tym będzie już wkrótce, a dziś krótki post o kilku skarbach ukrytych w Polsce.

Ostatnio mam jakąś dziwną manię na wazoniki. Zgarnęłabym wszystkie. Ten po lewej, ma na sobie lekkie spękania i chyba nawet jest wzdłuż pęknięty, ale mimo to prezentuje się zacnie. Ten z prawej z tyłu, jest bardzo wzorzysty, w kolorystyce zieleni. Jest uszczerbiony u góry, a sklejony dość kiepsko, bo kiedy kładłam go na półkę, coś poszło nie tak... chciałam go przytrzymać, nie strzaskać... i skończyło się na półgodzinnym tamowaniu krwi. Ale spoko - żyję, a wazonik stracił jedynie uszczerbiona górę.
I po lewej, i po prawej są brązowe cacka. W babci mieszkaniu ich pełno. Jest tam ciemno, a ciemne rzeczy giną w tych czeluściach.

 
W kuchni na szafkach także poukrywane: porcelana ręcznie malowana prosto z Włocławka. A na ścianie kafelki, zawsze takie same odkąd pamiętam. Choć nigdy nie lubiłam tych wszystkich staroci, tym razem je jakoś tak... doceniam. Mają swoje lata; przestane, przeczekane w zakątkach czyjegoś mieszkania widziały i słyszały niejedno. Może powinny w końcu zrzucić z siebie ten puszek kurzu i zacząć żyć innym życiem?

Z kafelkami takie wykonanie będzie problemowe, przypuszczam, że nie jedna osoba się ich będzie chciała pozbyć. Ale może zachować tak z jedną?

A co zabrałam ze sobą?

Choć w sklepach mnóstwo jest pojemników na cukier, sól, makarony, ryże i wszelkie inne produkty, do tej pory ich unikałam. Na działce u rodziców znalazłam jednak fajny pojemnik, który od razu chciałam wykorzystać na wazonik. U babci w mieszkaniu znalazłam ich więcej. Mają także pokrywki i miseczki. To właśnie te na kuchennych szafkach.
Zabrałam dwa pojemniki i dwie miseczki. Choć wydają się być identyczne to każda z nich jest inna. W jednaj sól, w drugiej cukier. A miseczki jeszcze czekają na to, co by w nich umieścić. Może właśnie jesienne dekoracje? I poczuć już tą jesień?

Jak myślicie, lepiej będą się czuć w jaśniejszym mieszkaniu?
Są gotowe do użytku czy wolały by stać gdzieś wysoko na szafkach?

Znalazłam jeszcze to:

To wykonany przeze mnie zajączek, kiedy miałam pięć lat.

Uwielbiałam rysować!

Teraz jestem już mogę odpoczywać w Anglii. Choć i tak nie odpoczywam, bo zawsze sobie znajdę jakieś zajęcie, jednak mogę je robić bez żadnych ograniczeń czasowych. Zastanawiacie się czemu odpocząć? A bo trochę w tej Polsce narozrabiałam. Zbyt dużo na siebie przyjęłam, ale zrobiłam zadanie na czas, choć niezupełnie. Potrzebuję trochę czasu, aby przygotować odpowiednio zdjęcia i post o metamorfozie pokoju babci.

A Wy zabieracie czasem jakieś cacka z mieszkań rodziców lub dziadków czy raczej unikacie takich przedmiotów?

Pozdrawiam,

Patrycja