Wynajmowe eM po dwóch latach

Mieszkamy tutaj już ponad dwa lata. Szybko zleciało. Mieszkanko to, choć ma swoje wady i zalety, to muszę jednak podsumować, że na dzień dzisiejszy nie wiem czy gdzieś będzie mi się lepiej mieszkało. Teraz stoimy przed przeprowadzką. Wydaje się, że na gorsze warunki, ale czy na pewno? Dwa lata temu pisałam o plusach i minusach tego eM, czy nadal aż tak mnie rażą? Przyznaję się, że się przyzwyczaiłam, więc może i do nowego się przyzwyczaję?

Wpis o wadach i zaletach znajdziecie tutaj, do jednej z wad, której tam zabrakło muszę dodać usytuowanie salonu po części wschodniej, dzięki temu jasno jest tutaj jedynie do południa, a resztę dnia spędzamy "w cieniu". O ile jako osobie pracującej i spędzającej w domu tylko weekendy to nie przeszkadzało, tak siedząc w domu z dzieckiem/dziećmi jest to już bardziej uciążliwa wada.

Do negatywów dodałabym także brak dobrego miejsca na kosz na pranie, bo tak na prawdę to usytuowany był w miejscach takich jak "obok szafy", "za sofą", "za drzwiami w kuchni" - chyba żadne z tych miejsc nie brzmi najlepiej.

A za co najbardziej lubię te mieszkanie? Myśląc tak dogłębnie, i tak znalazłabym mu więcej wad niż zalet. Dlatego nie do końca wiem za co je dokładnie lubię... Chyba po prostu za układ pomieszczeń i za to, że dobrze nam się tu zwyczajnie żyje. Sypialnie usytuowane na zachód to dobra opcja dla mojego stylu życia (chociaż jest to minus w upalne dni, których w Anglii nie za wiele), a kuchnia na wschód to coś idealnego - lubię pić kawkę z rana, kiedy za oknem budzi się (wraz ze mną) dzień. To że jest to pierwsze piętro to także kwestia przyzwyczajenia, bo w moim przypadku wchodzenie i wychodzenie z wózkiem i dziećmi po schodach jest wyzwaniem, zwyczajnie doceniam też, że są to schody jednobiegowe, co ułatwiło mi nie raz te czynności.

Co do rzeczy o których pisałam dwa lata temu zwyczajnie oswoiłam się z okrutnym kolorem ścian magnolii i z dywanami na podłogach w brązach, nie zwracam już uwagi na niedociągnięcia malarskie. Największy strach to mimo wszystko były pająki. Pojawiają się, ale sporadycznie. W porównaniu do naszego pierwszego domu w Wielkiej Brytanii gdzie pająk-gigant odwiedzał nas kilka razy w tygodniu tutaj ten problem ledwo występuje.


Jak widać, choć jestem nieco grymaśna, koniec końców polubiłam to mieszkanie i nigdy nie powiem, ze mieszkało mi się tutaj źle. A co najśmieszniejsze... mieszkanie te wybrał mój mąż, ponieważ ja ze względu na godziny pracy nie mogłam mu towarzyszyć. Jak będzie w tym nowym eM? Jak wspomniałam na początku, myślę, że przenosimy się na gorsze warunki, ale może i tam do wszystkie się "przyzwyczaję".


A jak jest u Was z oswajaniem się w nowych miejscach?
Jest coś czego nie lubicie w swoich domach?

Pozdrawiam,
Patrycja