Wiele koncepcji na nasz salon

Od samego początku marzyło mi się mieszanie w stylu vintage przy użyciu mebli na długich smukłych nóżkach z czasów prl. Kwiatki w wazonach i stonowana kolorystyka, by nie było zbyt oldschoolowo. Dawniej uwierzyłam w słowa „będziesz się urządzać jak będziesz sobie chciała” – i… ah! Całkowity protest do wszystkiego co tak bardzo pragnęłam.

Druga połówka najbardziej lubi styl industrialny. Nic dziwnego, przecież to najbardziej męski styl we wnętrzach. Dlatego chyba to bardziej jego pokusiła ceglana prawdziwa ściana niż mnie. Ale było już coś w czym się zgadzamy. Drugą rzeczą, którą mnie zaskoczył to ciekawy materiał na abażury do lamp, którymi pochwalęm się już niedługo. Oczywiście ja je miałam wykonać, ale sam fakt, że zapragnął stworzyć coś niż kupić był dla mnie pozytywną niespodzianką.

Na tym chyba się skończyły wspólne upodobania…

Moje marzenie o wnętrzach legło nieco w gruzach, ale za to podniosło poprzeczkę. Musiałam więcej się zastanowić, więcej przemyśleć, nie ulegać pokusom i nie stworzyć „misz-maszu”. Obawiam się że misz masz jednak będzie, ale pozytywny i teraz już zaplanowany. Będzie vintage, a także kwiaty, którym przestałam się już opierać! Będzie industrialnie – ściana z cegłą taką prawdziwą, brzydką i oryginalną oraz lampy w tym charakterze. Przemycę tez jakoś prl oraz będzie też grafika i minimalizm w formie – tutaj najbardziej się obawiam tej części, bo w mojej opinii ten styl nie bardzo potrafi się łączyć z innymi stylami.

Kolorystyka miała od samego początku nawiązywać do historii tego miejsca… Jednak jak w jednym kolorze zawrzeć ponad 100 lat.  Granat to w moim odczuciu kolor ponadczasowy. Zawsze na topie i do wszystkiego pasujący. Obawiałam się jednak że będzie zbyt niebiesko. Kiedy kupowaliśmy mieszkanie na przełomie stycznia i lutego, przez każde okno było widać niebieskie niebo.

Potem postanowiłam postawić na mocny charakterystyczny szmaragd – kolor na czasie. Mocną zieleń zaplanowałam w sypialni i stonowany zielony w pozostałych częściach mieszkania. nie umiałam się jednak zdecydować długo na kolor w salonie.

Tutaj nie chciałam dublować tak mocnego akcentu. Kolejnymi koncepcjami na salon była moja miłość do salonu @wunerblumen. Kolory ziemi, ceramiki, stonowanej czerwieni i do tego delikatne i idealne zaokrąglenia i linie proste. Grafika i minimalizm, które czasami przestają być wręcz wiarygodne, a wydają się sztuczne i chłodne… ale nie w tym przypadku – a to za sprawą tej magicznej kolorystyki.

Odczułam trud połączenia tego w całość z innymi częściami mieszkania. Po wielu namysłach postanowiłam zaryzykować! Ścianę zawsze można przemalować. Pozostało jedynie wybrać odpowiedni odcień. Ograniczyłam się w całości do tikkurili. Ich kolory ścian w niektórych realizacjach przypominały mi to co szukałam, ale w jasnej kolorystyce. Stawiałam na nude, bardziej wpadające w pomarańcz, ale też w róż. Bardzo bałam się, żeby nie wyszedł zbyt różowy kolor… Ostatecznie wahałam się pomiędzy: kolorem (angora) H466 i kolorem H405. 

Na próbki było zbyt mało czasu więc postanowiłam zdecydować samej bez wcześniejszego używania tych odcieni. Decyzja padła na H466 i kiedy zobaczyłam go już na ścianach… Nie byłam zadowolona z tej barwy. Co ja chciałam od tego różo?! Tak się go obawiałam, a teraz zapragnęłam, żeby beżowy  kolor naszej salonowej ściany bardziej przypominał różowy niż cappuccino.

Trudno. To tylko ściana. Będą dodatki, nabierze innego charakteru.

Z czasem, zaczęłam zauważać, że kolor ten ładnie zmienia się wraz ze zmianą światła i zaczynam to w nim lubić. Więcej o tym innym razem. Dziś jedynie wiele koncepcji, jak widać różnych i bardzo od siebie oddalonych i odmiennych, a efekty końcowe też innym razem. Pewnie nie będzie miał nic wspólnego z tym co widzicie teraz.

Przygotowujecie sobie wcześniejsze plany koncepcyjne? Moodboardy lub wstępne projekty? Korzystacie z próbników kolorów lub materiałów? Czy idziecie na całość?

Pozdrawiam,

Patryca